Κίπλινγκ, Ράντγιαρντ

(Rudyard [Joseph] Kipling, Βομβάη, Ινδία 1865 – Λονδίνο 1936). Άγγλος συγγραφέας. Έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στην Ινδία, όπου εργαζόταν ο πατέρας του ως έφορος του μουσείου της Λαχώρης, και στην ηλικία των 6 ετών οι γονείς του τον έστειλαν στην Αγγλία για να παρακολουθήσει εκεί το σχολείο. Για διάστημα πέντε ετών ήταν οικότροφος σε μια παιδική εστία στο Σάουθσι, όπου υπέστη φοβερή κακομεταχείριση, τις εμπειρίες της οποίας περιέγραψε στην ιστορία Μπε, μπε, το μαύρο πρόβατο (1888). Στη συνέχεια φοίτησε ως εσωτερικός σε ένα άλλο κολέγιο στο Ντέβον, απ’ όπου εμπνεύστηκε την ιστορία Στάλκι και σία (1899) ως κριτική στα ήθη των δημόσιων σχολείων. Επέστρεψε στην Ινδία το 1882 και εργάστηκε στη Λαχώρη ως δημοσιογράφος. Κυκλοφόρησε σε έναν τόμο με τίτλο Επαρχιακά Τραγούδια (1886) τους πρώτους σατιρικούς στίχους του και έπειτα τα Απλά παραμύθια από τους λόφους (1888), διηγήσεις με θέμα την αγγλοϊνδική ζωή, τις οποίες απέδιδε με τρόπο γλαφυρό αλλά καμιά φορά απλοϊκό. Το ύφος του, δημοσιογραφικό ακόμη, εκλεπτύνθηκε αργότερα υπό την επίδραση του Στίβενσον και, ίσως, του Μοπασάν. Επέστρεψε στην Αγγλία ως ειδικός απεσταλμένος, αφού ταξίδεψε στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ, και αφηγήθηκε τις εμπειρίες του στο βιβλίο του Από θάλασσα σε θάλασσα (1889). Στο Λονδίνο δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα Το φως που σβήνει (1891), το οποίο σημείωσε μικρότερη επιτυχία από τα διηγήματά του, καθώς και το Οι αναποδιές της ζωής (1891), άλλα διηγήματα και τις Μπαλάντες του στρατώνα (1892), που του έδωσαν τη φήμη του βάρδου του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Η συνάντησή του με τον εθνικιστή Γουίλιαμ Έρνεστ Χένλεϊ τον ενθάρρυνε στις ιμπεριαλιστικές του πεποιθήσεις και υπήρξε πιθανώς η αιτία του αυξανόμενου διδακτισμού του στους επόμενους χρόνους. Ο Κ. πλούτισε το ποιητικό λεξιλόγιό του με τεχνικούς, στρατιωτικούς και ιδιωματικούς όρους και έδωσε στις μπαλάντες του ένα ύφος γεμάτο ρυθμό και ονοματοποιίες, που απηχούν τα μοτίβα της αποικιοκρατίας και του βιομηχανικού πολιτισμού. Ορισμένα από τα μεταγενέστερα βιβλία του είναι επηρεασμένα από τη νέα παραμονή του στην Αμερική (1892-96), όπως Το βιβλίο της ζούγκλας (1894) και Το δεύτερο βιβλίο της ζούγκλας (1895), Θαρραλέοι καπετάνιοι (1897) και μια συλλογή στίχων με τίτλο Οι επτά θάλασσες (1896). Ωστόσο, το καλύτερο μέρος της αφηγηματικής παραγωγής του Κ. βρίσκεται στον Κιμ (1901), ένα ακόμη μυθιστόρημα για παιδιά, καθώς και σε μια σειρά παιδικών διηγημάτων: Στάλκι και Σία (1899), Ιστορίες για παιδιά (1902), Ο Πακ του λόφου Πουκ (1906). Η εκπληκτική ευχέρεια λόγου του Κ. ξεφεύγει εδώ από τους ωμούς και βίαιους τόνους και από τον συναισθηματισμό της προηγούμενης παραγωγής του. Το 1907 ο Κ. ήταν ο πρώτος Άγγλος συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Το κατοπινό έργο του, εμπνευσμένο από τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, δεν προσέθεσε τίποτε αξιόλογο στην προηγούμενη παραγωγή του. Ο Άγγλος συγγραφέας Ράντγιαρντ Κίπλινγκ.